تنظیم بودجه در نظام بودجه‌ریزی دولتی از پیش‌بینی هزینه‌ها آغاز می‌شود و معیار اصلی برآورد منابع بودجه، هزینه‌های جاری است. برای اصلاح روش تنظیم و نظام بودجه‌ریزی فعلی تاکیدها و توصیه‌های متعددی از سوی مقامات ذی‌ربط ارائه‌شده و به‌رغم اینکه کم و کیف اصلاح نظام بودجه‌ریزی تابعی از اصلاح نظام حکمرانی و مدیریت دولتی است؛ ولی تاکنون دولت به‌طور عمده اصلاح روش‌های پیش‌بینی هزینه‌ها و آن‌هم هزینه‌های جاری را در دستور کار قرار داده‌است.
در تاریخ دوم آذر که کمتر از چهارماه به پایان دوره اجرای برنامه ششم توسعه باقی مانده است (البته با تمدید یک‌ساله آن)، بخشنامه خط مشی‌ها و چارچوب کلان برنامه هفتم توسعه از سوی رئیس‌جمهور ابلاغ شده است.
کارآیی نظام مالیاتی در شرایط فعلی اقتصاد ایران، نقش تعیین‌‌‌کننده و تسهیل‌‌‌کننده (تامین منابع مالی و تنظیم‌‌‌کننده فعالیت‌‌‌های اقتصادی) در تحقق اهداف برنامه‌‌‌ها و سیاست‌‌‌های اجرایی و توسعه‌‌‌ای کشور دارد. کارآیی مزبور به عوامل داخلی بسیاری در درون نظام مالیاتی و مهم‌تر از آن، متاثر از متغیرهای محیطی وابسته است که آن را در بر گرفته‌اند.
دارایی (سرمایه) یکی از عوامل تولید است که براساس الگوی تولید همراه با دیگر عوامل، محصول را پدید می‌آورد. بازدهی اقتصادی یا فنی در الگوی تولید مشخص‌کننده مقادیر مالی یا فنی به‌کارگیری دارایی در شرایط بهینه است. بررسی و مقایسه بازدهی در دو فرآیند متفاوت در صورتی امکان‌پذیر است که از نظر شرایط و کم‌وکیف به‌کارگیری دارایی‌ها، محیط پیرامون و عوامل درونی فرآیندهای مزبور یکسان باشند. یا در صورت عدم تشابه با اعمال تعدیلاتی، شباهت بین دو فرآیند ایجاد شود.
سازمان برنامه و بودجه در تاریخ ۶ شهریور ۱۳۹۸ اعلام کرده است: «اگر چه درآمدها در سال جاری به‌طور کامل تحقق پیدا نمی‌کند، اما از آنجا‌که هزینه‌ها براساس درآمدها تنظیم شده کشور در سال ۱۳۹۸ کسری بودجه ندارد.» این ادعا بسیار بااهمیت است که هزینه‌ها براساس درآمدها برآورد می‌شود و در صورتی که درآمد محقق نشود، هزینه‌ای هم وضع یا پرداخت نمی‌شود.
